Vedet PB, médaillé d'or aux JEM de Caen, est mort

Sophie Loos DRESSAGE 15/06/2020

Comme l’a annoncé la para-dresseuse Sanne Voets, son ancien complice Vedet PB est mort à dix-huit ans. Le KWPN coulait une retraite heureuse dans les prés de la Néerlandaise, avec qui il a connu une carrière couronnée de succès. Dans un émouvant hommage à son “héros”, Sanne Voets a rappelé combien ce cheval découvert en vidéo à l’âge de trois ans a marqué sa vie : “Quand j’étais au plus bas après des problèmes médicaux, tu m’as aidé à tenir. Chaque matin je t’ai entendu par la fenêtre de ma chambre et cela m’a donné de la force. Tu m’as mise en confiance. […] Tout ce que je suis, je le suis grâce à toi. En tant que cavalière et en tant que personne.”

Le couple a participé aux Jeux paralympiques de Londres en 2012, avec une quatrième et cinquième place à la clé, et obtenu le titre de champion du monde aux Jeux équestres mondiaux de Normandie en 2014, dans la reprise libre en musique du Grade III. Ils ont également été sacrés pas moins de quatre fois champions nationaux et ont concouru aux Européens à Moorsele en 2011, à Herning en 2013, où ils ont remporté l’or en individuel, ainsi qu'à Deauville en 2015. Leur dernière apparition internationale remonte à mai 2016, à Rosendael.

Voir cette publication sur Instagram

Met gebroken hart heb ik afscheid genomen van mijn superheld Vedet. Al direct toen ik je advertentie zag, stal je mijn hart. Het was de unieke blik in je ogen waar ik op slag verliefd op werd. Op 9 juni 2005 begon ons avontuur samen. Ik moest leren om te gaan met jouw vurige persoonlijkheid en iedere dag werden we samen een beter team. Toen ik in een diep dal zat na medische tegenslagen, was jij degene die me erdoorheen trok. Elke ochtend hoorde ik je door mijn slaapkamerraam en dat gaf me kracht. Jij gaf me mijn vertrouwen terug. Met jou kreeg ik vleugels. We plaatsten ons voor de Spelen van Londen en maakten fantastische herinneringen. Terwijl we medailles en titels wonnen, leerde je me vooral om op mijn gevoel te varen. Om mijn hart te volgen, mijn eigen pad te banen en me door niemand te laten ontmoedigen. Je had je unieke persoonlijkheid, gedroeg je altijd als een koning en ik was er dol op. We begrepen elkaar op een manier die weinig mensen in hun leven mogen ervaren. Je hebt alles voor me betekend en dat zul je altijd blijven doen. Je mocht het selectietraject voor de Spelen van Rio niet afmaken. Maar ik ben ervan overtuigd dat als wij daar samen naartoe waren gegaan, we ook ten minste een gouden medaille hadden gewonnen. Je had het zo verdiend, om zoveel redenen. Je hield ervan om in de spotlights te staan. Zodra wij een wedstrijdring betraden, schakelde je een tandje bij. Je had het geweldig gevonden in Brazilië. Maar je gaf het stokje door aan Dem, die zich ontwikkelde tot een happy athlete die het steeds leuker vindt om in het middelpunt van de aandacht te staan. Hoewel je van je wedstrijdpensioen genoot, eiste je nog steeds de nummer één te blijven. Natuurlijk. Je wilde als eerste je aandacht, voer, naar buiten, knuffelen. En ik had het niet anders gewild. En nu moet ik je laten gaan. Plotseling ging het niet goed met je. Ik ben dankbaar dat ik je een prachtig afscheid mocht geven. Je stierf in alle vrede thuis, in mijn armen. Ik zal je voor altijd missen. Alles wat ik ben, ben ik dankzij jou. Als ruiter, maar ook als mens. Vijftien jaar lang was je mijn beste maatje. Mijn inspirator. Mijn motivator. Mijn held

Une publication partagée par Sanne Voets (@sanne_voets) le